Efekty oddziaływań wychowawczych zależą głównie od relacji rodzic-dziecko, opartych na więziach międzyludzkich. Najważniejszą z nich jest więź emocjonalna, która według badań, stanowi czynnik chroniący nasze dzieci przed popełnianiem błędów i podejmowaniem złych decyzji. Mimo cierpliwych starań, działania rodziców względem dzieci nie zawsze przynoszą pożądane rezultaty.
Rodzice zadają sobie pytanie: Co robię źle? A może trafiło mi się „trudne dziecko”?
Na budowanie relacji rodzic–dziecko składają się dwa aspekty:
1. Miłość – akceptacja – szacunek
2. Granice – wymagania
Miłość, akceptacja i szacunek zajmują miejsce w bardzo wrażliwej sferze uczuć i emocji, są dobrze znane każdemu z nas i mają istotny wpływ na kontakty z drugim człowiekiem. Ponadto:
• Stanowią podstawę funkcjonowania ;
• Są naszą cechą indywidualną, cząstką natury ludzkiej;
• Odróżniającą nas od reszty organizmów żywych;
• Uczucia są wspierającym darem i istotą naszego życia;
• Umożliwiają wyrażanie siebie i rozumienie innych ludzi.
Uczucia pozytywne czy negatywne. Uwagi.
1. Nie ma uczuć złych i dobrych – wszystkie są ważne i potrzebne abyśmy mogli optymalnie i bezpiecznie funkcjonować w społeczeństwie.
2. Staramy się unikać uczuć nieprzyjemnych, jak: strach, gniew, złość, rozpacz, zazdrość, wstyd czy żal, zwykle nie pozwalamy sobie i naszym dzieciom na ich odczuwanie i im zaprzeczamy („Ja ci się podenerwuję!”, „Nie możesz być taki zazdrosny!”, „ Nie masz o co płakać, taka z ciebie beksa”, „No nie wstydź się”, „ Nie ma się czego bać”.)
3. Pozwalając zarówno sobie, jaki dzieciom na uczucia, możemy je „przeżyć”, doświadczyć ich, a to pozwoli wziąć odpowiedzialność za swoje reakcje na nie.
4. Nie zabraniajmy dzieciom ich doświadczać, uczucia wiele nas uczą o sobie samym, stanowią również tarczę ochronną przed trudnościami życia.
Do zapamiętania:
1. Wszystkie stany emocjonalne można zaakceptować – ale pewne działania pod ich wpływem trzeba ograniczać.
2. Kiedy pozwolisz sobie na istnienie wszystkich uczuć możesz podjąć decyzję, co w danej sytuacji powinieneś z nimi zrobić.
3. Wiedza na temat uczuć daje ci kontrolę nad nimi i możliwość ich wyrażania bez krzywdzenia innych.
4. Emocje powinny ci służyć i dostarczać energii do podejmowania działań.
5. Szanując stan emocjonalny dziecka uczysz je szacunku do osoby dorosłej.
UWAGA: Dzieci uczą się głównie przez naśladowanie dorosłych.
Powtarzaj określone zachowanie i reakcję na poszczególne emocje a dziecko przejmie je jako obowiązujący wzorzec.
Uczucia i emocje leżą u podstaw wszystkich chcianych i niechcianych zachowań i są sprawą kluczową w procesie wychowania. Jednocześnie stanowią temat ciekawy, trudny, skomplikowany, wielobarwny i wspaniały! Dlatego też postanowiłam kontynuować ten wątek i opisać jeszcze kilka bardzo istotnych spostrzeżeń na ten temat w kolejnym artykule.
Pozdrawiam wszystkich cierpliwych, kochających, czasem szczerze bezradnych, cudownych rodziców i czytelników.
Julita
Po co komu uczucia – kłopoty z emocjami
Informujemy o tym, co ciekawego można zrobić z dzieckiem w mieście, które zajęcia wybrać, do kogo zwrócić się o pomoc. Wspieramy mamy oczekujące na dzieci, pokazujemy wartościowe artykuły dla dzieci i prezentujemy prawdziwe perełki wśród książek, zabawek, gier planszowych, art. szkolnych, czy sportowych i nie tylko!! Działamy 7 dni w tygodniu.
Zostańmy w kontakcie😊