Każdemu rodzicowi zależy na tym, aby jego dziecko jak najlepiej poradziło sobie w dorosłości. Wszyscy wiemy, że nie jest celem prowadzenie dziecka „za rączkę” przez całe życie, tylko wyposażenie go w odpowiednie narzędzia, dzięki którym będzie umiało wykorzystywać swoje mocne strony, talenty i potencjał, i żyć pełnią życia. Brzmi nierealnie? Bynajmniej. Kluczem do szczęścia i sukcesu dziecka w dorosłym życiu jest odpowiednia edukacja już od najmłodszych lat.
Czy wiesz, że Albert Einstein w opinii nauczycieli miał nigdy niczego nie osiągnąć, a jego oceny były tak słabe, że wielokrotnie zalecano mu rezygnację ze szkoły? Winston Churchill został jednym z największych przywódców i mówców XX wieku, choć seplenił i jąkał się. A Tomasz Edison, najbardziej płodny wynalazca wszech czasów, po trzech tygodniach nauki musiał opuścić szkołę, gdyż uznano go za „niespełna rozumu” ze względu na ilość zadawanych pytań.
Co to jest sukces i szczęście?
Co zatem powoduje, że niektóre osoby mogą powiedzieć, że odniosły sukces i są szczęśliwe, a inne nie? Sukces i szczęście nie wiążą się bowiem ze sławą, wysokimi zarobkami i byciem prezesem w międzynarodowej korporacji. Wielu artystów, podróżników czy kucharzy czuje się szczęśliwymi i spełnionymi. Jak zatem pomóc dziecku znaleźć swoją drogę w życiu? To zadanie dla rodziców i przede wszystkim dla nauczycieli przedszkolnych i szkolnych.
Jak uczyć?
Ważne jest nie tylko to, czego dzieci się uczą, ale JAK się uczą. Tu podstawą są relacje. Nauka w atmosferze bezpieczeństwa, akceptacji, szacunku, wspieranie w zakresie radzenia sobie z trudnościami oraz wspólne celebrowanie dziecięcych sukcesów to podstawy pracy pedagogów w sieci przedszkoli Pomarańczowa Ciuchcia. Bazując na zabawie, naturalnej dziecięcej aktywności i ciekawości, przekazują wiedzę, umiejętności i postawy, które pomogą im w osiągnięciu ich własnego szczęścia i sukcesu w dorosłym życiu.
Ze wszystkich opinii, jakie formułujemy o sobie, najważniejsza jest ta o nas samych.
Ważne jest bowiem, aby dziecko, które nie osiąga wyników w jednej dziedzinie, było świadome swoich mocnych stron w innej. Aby dziecko, które wolno biega i nie potrafi strzelać goli, nie miało kompleksów, że ma słabe wyniki w sporcie, tylko czuło się dumne, że jest świetne z matematyki lub pięknie rysuje. W przedszkolach Pomarańczowa Ciuchcia pedagodzy uczą dzieci poprzez zabawę, czyli czynność jak najbardziej naturalną dla ich wieku. W ten sposób dzieci, bawiąc się radośnie, nawet nie zdają sobie sprawy, że przy okazji nabywają wiele umiejętności i wiedzę o otaczającym je świecie i o nich samych. Największy nacisk jest kładziony na:
- Komunikację, czyli wzajemne słuchanie i umiejętne wyrażanie myśli i emocji oraz nabywanie umiejętności negocjacji. W sytuacjach codziennych pedagodzy zwracają uwagę dzieci na to, jak istotne jest asertywne wyrażanie własnych myśli, opinii i pragnień oraz pozostawienie sobie przestrzeni dla przyjmowania opinii innych osób. I nie chodzi tu tylko o komunikację w języku polskim. We grupach dwujęzycznych język angielski prowadzony jest metodą immersji, czyli dzieci „zanurzają się w języku” poprzez 8-godzinny kontakt z lektorem języka angielskiego, który poza prowadzeniem zajęć towarzyszy dzieciom we wszystkich czynnościach;
- Kreatywność, czyli rozwój twórczego potencjału. Ważne jest pozostawienie dzieciom przestrzeni do aktywności twórczej na wielu polach: muzycznym, plastycznym, ruchowym, zachęcanie do nieszablonowego myślenia i rozwiązywania problemów;
- Współpracę, czyli uczenie się nie tylko ze sobą, ale i od siebie nawzajem, dzielenie się doświadczeniami, wzajemne wspieranie i kształtowanie umiejętności proszenia rówieśników o pomoc;
- Podejmowanie przez młodych ludzi „edukacyjnego ryzyka” – pedagodzy w Pomarańczowej Ciuchci wierzą, że błąd jest krokiem przybliżającym do osiągnięcia celu i uczą dzieci wyciągania wniosków oraz wytrwałości i elastyczności w dążeniu do celów;
- Samodzielność, czyli wspieranie zamiast wyręczania, które może prowadzić do braku umiejętności podejmowania samodzielnych decyzji;
- Samoregulację, czyli umiejętność odczytywania emocji i radzenie sobie z nimi. Trudno mówić o spełnieniu, a nawet skutecznym działaniu, kiedy człowiek nie jest w stanie prawidłowo rozpoznać towarzyszących mu emocji oraz wpływu, jaki wywierają one na niego i otoczenie;
- Kształtowanie umiejętności oczekiwania na odroczony efekt – pedagodzy w Pomarańczowej Ciuchci są świadomi, że nic nie dzieje się bez przyczyny, a do każdego sukcesu prowadzą małe kroki. Ważne jest tylko, żeby nie stracić celu z oczu – dlatego należy dbać o to, żeby dzieci podejmowały czynności, których efekty zobaczą dopiero po kilku dniach, a nawet tygodniach;
- Samoświadomość, czyli umiejętność określenia własnych mocnych i słabych stron oraz budzenie wiary we własne siły, czyli motywację wewnętrzną. Dlatego nauczyciele w Pomarańczowej Ciuchci stawiają sobie za cel odkrywanie i rozwijanie talentów oraz zdolności swych podopiecznych. Obserwują dzieci pod kątem ich predyspozycji i stymulują ich rozwój poprzez system edukacyjny oparty na teorii inteligencji wielorakich prof. Howarda Gardnera, dobór zajęć dodatkowych oraz diagnozowanie zdolności i deficytów we współpracy z Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną AURIS.
Co to jest teoria inteligencji wielorakich?
Została opracowana na początku lat 80. XX wieku przez prof. Howarda Gardnera i zakłada, że każdy człowiek jest zdolny i wyjątkowy, i posiada własny, niepowtarzalny profil inteligencji, który może rozwijać w ciągu całego życia. Amerykański psycholog określił inteligencję jako zespół umiejętności, talentów i zdolności, i wyróżnił osiem typów inteligencji: ruchową, muzyczną, przyrodniczą, interpersonalną, językową, matematyczno-logiczną, wizualno-przestrzenną ora intrapersonalną. Gardner bowiem zakłada, że każdy z nas posiada je wszystkie, lecz rozwinięte w różnym stopniu. Żadna z nich nie jest postrzegana jako lepsza ani gorsza od innej, obejmują one bowiem grupę zupełnie różnych cech i umiejętności, które wzajemnie na siebie oddziałują i uzupełniają się.
Pedagodzy Pomarańczowej Ciuchci stawiają sobie za cel odnalezienie i rozwinięcie w dzieciach ich największych talentów i zdolności. Już od najmłodszych lat stymulują i ukierunkowują ich rozwój poprzez różnorodne aktywności i zabawy wpisane w program edukacji. Tym samym zarówno rozwijają ich talenty, jak i wzmacniają słabsze strony. Dla przykładu – jeśli dziecko grające w piłkę nożną ma słabo rozwiniętą inteligencję interpersonalną i woli być indywidualistą niż grać zespołowo, nauczyciele pracują nad tym, by ułatwić jego funkcjonowanie w grupie. Inny maluch, np. z przeważającą inteligencją muzyczną, zapamięta lepiej słówka z języka angielskiego, jeżeli w trakcie zabawy przeważać będzie śpiew i taniec.
Obserwacja różnych talentów i potencjałów – swoich i rówieśników – pozwala też przedszkolakom na świadome sformułowanie opinii na własny temat, a jest to najważniejsza z opinii, jaką formułujemy w życiu. Dlatego tak istotna jest odpowiednia edukacja już od najmłodszych lat. Wsparcie dzieci w zakresie poznawania swoich mocnych stron, talentów, potrzeb i pragnień – już we wczesnym dzieciństwie – z pewnością zaowocuje większą pewnością, świadomością siebie oraz poczuciem własnej wartości w dorosłym życiu.
Niektóre dzieci już w przedszkolu wiedzą, kim będą. Inne jeszcze przed egzaminem maturalnym mają wątpliwości co do wyboru własnej drogi życiowej. Niezależnie od etapu, na którym się znajdują, zadaniem dorosłych – rodziców i nauczycieli – jest ich wspierać, pozwalać na rozwijanie skrzydeł, motywować do dalszego wysiłku, wierzyć w potencjał, czyli świadomie towarzyszyć im w drodze. A potem już tylko obserwować ich lot w kierunku osobistego szczęścia i sukcesu.
